Bij mij in de buurt woont Iwan, een gemene, vervelende hond, waar iedereen bang voor is. Iwan, vermoedelijk genoemd naar de eerste Russische tsaar, Iwan de verschrikkelijk, doet zijn naam alle eer aan. Hij lijkt erg veel op de huidige Russische president. Niet qua gezicht natuurlijk, maar enkele typische kenmerken die enige gelijkenis vertonen heeft hij wel. Brede borst, gespierd afgetraind lichaam en een valse kop, waarin twee donkere ogen voortdurend om zich heen kijken om alles wat er rondom hem gebeurt, in de gaten te houden.
Toen Iwan nog klein was, stond hij altijd al bij de grens van zijn erf en iedere voorbijganger werd met een luid gekef begroet. Iwan groeide en zijn gekef ging langzaam over in gegrom. Toen het kleine monster volgroeid was, begon hij flink van zich af te bijten. Iedereen die te dicht bij zijn grondgebied kwam, moest het ontgelden. Helaas hield het niet op bij de grens en begon Iwan zich het weiland, waar mijn vriendjes en ik nog met enige regelmaat speelden, toe te eigenen. Daarna kwam het doorgaande pad, welke van ons huis naar het bos liep aan de beurt en was het daar ook niet meer veilig.
Zijn baasje doe(t) ma(ar), laat hem maar begaan, vertoont vaak dezelfde trekjes en is waarschijnlijk trots op zo’n stoere hond. Mochten er lezers zijn die met deze woordspeling enige overeenkomst zien met de Russische Doema, dan berust dit op pure toeval.
Mijn vrienden en ik hebben al eens gedacht of wij sancties zullen heffen, maar wat kunnen wij doen. Wij zouden zijn brokjes kunnen afnemen, maar er is geen hond die zich op het terrein van Iwan durft te begeven. Misschien dat wij al onze moed bij elkaar kunnen rapen en samen een blok vormen om zo Iwan in een hoek te drijven, maar wij zijn vredelievend. Wij blaffen wel, maar bijten niet.
Voorlopig rest ons niets anders dan met een ruime boog om Iwan en zijn territorium heen te gaan. Wanneer hij straks oud is en zijn baasje moet zijn brokjes aanmaken met lauw water omdat hij het anders niet meer naar binnen krijgt, dan komt onze tijd en kunnen wij het territorium wat eens van ons was, weer terug krijgen.
